ŻYCIE TO CIĘŻKA CHOROBA....TO NIE JEST FAJNE,SZCZĘŚLIWE,DOBRE...
GDYBYM MIAŁA WYBÓR I MOGŁA SIĘ NIE URODZIĆ WCALE,TO NICZEGO BYM Z PEWNOŚCIĄ NIE STRACIŁA
TRACĘ WCIĄŻ,BO ŻYJĘ NA TYM PODŁYM ŚWIECIE.
BIEDA ZAGLĄDA MI W OCZY.
ZACZĘŁAM PIĆ,WIĘC WSZYSTKO OD NOWA TO,CO BYŁO.
WYJĘ W SAMOTNOŚCI JAK PIES OD PONAD 40 LAT I WIEM,ZE TO SIĘ NIGDY JUŻ NIE ZMIENI I NIE KOKIETUJĘ.WIEM.
NIESTETY MAM TĘ PEWNOŚĆ JUŻ.
PIERWSZY RAZ POCZUŁAM JAK ŻYCIE JEST BRUTALNE PRZEZ LUDZI,GDY MOJA MIŁOŚĆ ZOSTAŁA ODRZUCONA I DOSTAŁAM PRZYSŁOWIOWEGO "KOSZA"...MIAŁAM POTEM INNE MIŁOSTKI,ALE WSZYSTKIE ONE/BO TO BYŁY KOBIETY/DAWAŁY MI "KOSZA",BO WOLAŁY BYLE JAKICH,ALE FACETÓW
PEWNEGO DNIA POMYSLAŁAM:"DOŚĆ JUŻ!"JUŻ WIĘCEJ SIĘ NIE ZAKOCHUJĘ,BO TO BEZ SENSU JEST.
ZAWSZE TO SAMO.TAK SAMO.
ALE NIESTETY-TO TE KOBIETY MNIE UWODZĄ I WCHODZĄ MI W DROGĘ....WIĘC..GDYBYM SIĘ MOGŁA NIE URODZIĆ TO NICZEGO BYM NIE STRACIŁA A INNI TEŻ BY NIE STRACILI,GDYBY PO PROSTU NIGDY MNIE FIZYCZNIE NIE BYŁO.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz