CIERNIE....

ZA WIELE MAM JUŻ CIERNI...
TO WSZYSTKO BOLI,
WIĘC PŁACZĘ,
A ŁZY RZEŹBIĄ STRUMYKI 
NA MOJEJ TWARZY....
GDY TU PRZYCHODZIMY-
NIE WIADOMO SKĄD,
PO CO,DLACZEGO,
BEZ MOŻLIWOŚCI ODMOWY 
I GDY STĄD ODCHODZIMY
NIE WIADOMO DOKĄD
PEŁNI JUŻ TYLKO W SOBIE
TAKICH BOLESNYCH,KŁUJĄCYCH CIERNI,
KTÓRE WBIJAJĄ SIĘ NAM PRZEZ CAŁE ,NASZE ,MARNE ŻYCIE...
NIE PYTAM CIĘ: DLACZEGO MNIE NIE KOCHAŁAŚ
ANI DLACZEGO NIE DAŁAŚ MI SZCZĘŚCIA...
W SAMOTNOŚCI,KTÓRA MI PŁYNIE JAK TRATWA NA OCEANIE
TWOJE UZASADNIENIE JEST DLA MNIE NIEWAŻNE....
POWIEM CI ZATEM,O CZYM MYŚLAŁAM ZAWSZE:
ŻE KAŻDY CZŁOWIEK RODZI SIĘ Z MIŁOŚCI,
ŻE KAŻDY CZŁOWIEK DĄŻY DO SZCZĘŚCIA ,MIŁOŚCI,
ALE JA NIE MOGĘ ZA COKOLWIEK PRZEPRASZAĆ,
BO NIGDY NIC ODE MNIE NIE ZALEŻAŁO,NIE ZALEŻY
I DLATEGO JESTEM BEZ WINY....A TEGO SZCZĘŚCIA ANI MIŁOŚCI NIGDY NIE ZAZNAŁAM I NIE ZAZNAM,WIĘC JESTEM NIEWINNA..PO PROSTU....