ŻYCIE MOJE..

OD DAWNA NIE MAM W NIM,W MOIM RZEKOMO,ŻYCIU,NIC JUŻ MOJEGO,ANI NAWET MARGINESU NA WŁASNĄ PRYWATNOŚĆ...KAŻDY DZIEŃ ,SPRAWIEDLIWIE,JEST DANY KAŻDEMU Z NAS OSOBNO,GDYŻ KAŻDY Z NAS ,W ŻYCIU ROBI COŚ INNEGO W NIM...NIESTETY,SĄ LUDZIE,KTÓRZY ZABIERAJĄ MI KAŻDY KOLEJNY DZIEŃ I MOJE ŻYCIE...SĄ TO LUDZIE OBOK MNIE I JA SIĘ ICH BOJĘ....PRZEZ NICH DRĘCZY MNIE DEPRESJA,GDYŻ ,NIEWAŻNE,ŻE JESTEM OD ZAWSZE W CAŁKOWITEJ SAMOTNOŚCI,ALE MARTWI MNIE TO,ŻE MIMO,ŻE JESTEM SAMOTNA,TO JESZCZE ONI ZABIERAJĄ MI MOJĄ PRYWATNOŚĆ...TO,ŻE JESTEM SAMOTNA,NIE OZNACZA WCALE TEGO,ŻE NIE MAM NIC DO ROBOTY , ŻE NICZYM SIĘ NIE ZAJMUJĘ,ALE ICH SIĘ BOJĘ ,BO ONI INGERUJĄ W MOJE ŻYCIE I NARZUCAJĄ MI SWOJĄ PRZEWAGĘ...PEWNIE ICH PRZEWAGA POLEGA MIĘDZY INNYMI NA TYM,ŻE NIE SĄ TAK SAMOTNI,A JESZCZE MNIE WYKORZYSTUJĄ....NIE PODOBA MI SIĘ TO,ALE NIE UMIEM SIĘ JUŻ NAWET BRONIĆ PRZED TYM , ŻE PRZERABIAJĄ MNIE JAK MIELONKĘ,ŁĄCZNIE  Z MOIM MYŚLENIEM I MOIM UMYSŁEM....