BYŁAM W SZPITALU I LEŻAŁAM NA TYM SZPITALNYM ŁÓŻKU W NOCY,A BYŁ TO TYLKO ŚLISKI MATERAC NA STELAŻU, I MYŚLAŁAM, ŻEBY NIGDY NIE WRACAĆ DO MIESZKANIA W GDYNI LESZCZYNKACH....NAWET NIE CHCIAŁAM WYCHODZIĆ ZE SZPITALA,ŻEBY NIE MUSIEĆ TU WRACAĆ...CHCIAŁAM UCIEC OD TEGO ZNIENAWIDZONEGO PRZEZE MNIE WSZYSTKIEGO TUTAJ I OD ZNIENAWIDZONEGO DOTYCHCZASOWEGO MOJEGO ŻYCIA,KTÓRE ORGANIZUJE MI OD DAWNA KTOŚ OBCY...
A TERAZ ZNOWU -SIEDZĘ CAŁYMI MIESIĄCAMI,W WIELKIM UPALE SAMOTNIE I W IZOLACJI W TYM MIESZKANIU W GDYNI-LESZCZYNKACH,ZAPOMNIANA PRZEZ WSZYSTKICH I PRZEZ WSZYSTKICH OPUSZCZONA...TYLKO KUPA WROGÓW MI ZOSTAŁA..ONI O MNIE NIGDY NIE ZAPOMNIELI I NIE ZAPOMNIELI NISZCZYĆ MI ŻYCIA CO DNIA...I TAK-KAŻDY DZIEŃ TUTAJ JEST SPIERDOLONY DLA MNIE I NIE BĘDZIE NIGDY TU INACZEJ...NIENAWIDZĘ TEGO ŻYCIA,KTÓRE MI NARZUCONO NA SIŁĘ CHAMSKIM SPOSOBEM!ZAWSZE SOBIE O MNIE PRZYPOMINAJĄ,POJEBANI POLACY,JAK KTOŚ IM DUPĘ USRA,A TAK TO W OGÓLE MNIE SOBIE NIE PRZYPOMINAJĄ...